Eski Buğdaylarımız
Eski bir başka deyişle atalık buğdaylarımızın her bir türü yerel olarak adlandırılan türü kendine has iklim koşullarında geçmişten günümüze sürekli olarak ekilip türlerin devamlılığı sağlanmıştır.
Krik, kavlıca, karakıçık, siyez, sorgül, zerun, dinkel, sarı buğday, ak buğday, kırmızı buğday, hazerlik ve diğer türler hakkında detaylı bilgiler araştırılmakta. Tohumların bulunabilirliği sorun oluşturmsada doğal olarak geliştiği bölgelerden faklı iklimsel özellikteki alanlarda beklenen geilşimi göstermeyebilirler.
İlk bakışta hemen hemen her bölgede dedelerimizin yani atalarımızın ekitiği buğday türleri eskiden beri ekilmekte. Çiftçilerimizin çok azı bu tohumları sürdürmekte.
Günümüz melez buğday tohumlarıyla kıyas edildiklerinde öncelikle düşük verim, konuma göre hastalık ve zararlılara karşı zayıf veya yetersiz kalmaları eski buğdaylarımızın ehemmileyini yitirmiş gibi olduğu gözlemlenebilir. Ancak son yıllarda genetiği değiştirilmemiş eski yerel atalık buğdaylarımıza olan ilgi artmaktadır. Un ve unlu mamullerdeki kalite ve lezzet bakımından daha beklentiyi karşılamaktadırlar. Taş değirmenlerde öğütülmüş buğdaylardan elde edilen kepekli unların taş fırınlarda pişirilmesi ile elde edilen ekmekler son yıllarda daha çok talep edilmekte.
